De gedachte – 12 miljoen inwoners in België? 13 miljoen? 14 miljoen?

Is trop te veel?

In januari 2023 telde ons land 11.697.557 inwoners. In januari 2024 waren het er 11.763.650 of zowat 66.000 meer. 

Aangezien het aantal geboorten in België te laag is om de oorspronkelijke bevolking te doen groeien – het reproductiecijfer is amper 1,4 – is het duidelijk dat de groei van de bevolking aan de migratie moet worden toegeschreven.

In hetzelfde jaar 2024 vroegen net iets minder dan 40.000 migranten in ons land asiel aan. Een nieuw record.

Kunnen we zo voortgaan? Neen. 

Een land, ieder land, is beperkt in zijn mogelijkheden qua groei (van de bevolking). De draagwijdte hangt af van een groot aantal factoren: oppervlakte, leeftijdsstructuur, grondstoffen, werkzaamheidsgraad, economie, landbouw, klimaat...

Om van een gezonde samenleving te kunnen spreken, is het noodzakelijk te bepalen hoeveel mensen samen in een geografisch afgebakend gebied (België) kunnen verblijven. Daarom moet een democratisch gekozen regering bepalen welk streefdoel er qua bevolkingsaantal kan toegepast worden. 

Is er in België plaats voor 12 miljoen mensen? Voor 13 miljoen? 14 miljoen? Meer? Het antwoord op die vraag moet ons allen bezig houden.

Hoewel migratie noodzakelijk is om de West-Europese samenleving in stand te houden, is het eveneens duidelijk dat de migratie aan strikte normen moet onderworpen worden. Hoeveel nieuwe inwoners willen we ieder jaar tot het grondgebied van België toelaten? 

Hoe zorgen we ervoor dat het gewenste aantal migranten niet wordt overschreden? Aan welke eisen qua afkomst en achtergrond moeten migranten voldoen om als nieuwe inwoners te worden aanvaard en wie sluiten we uit? Want tegenover inclusie staat ook exclusie.
 

De gedachte – Kiezersbedrog?

De voorman van de Tiense partij DURF, namelijk lijsttrekker Jonathan Holslag, kwam achtereenvolgens op verscheidene verkiezingsbeloften terug. Kiezersbedrog?

1. Zo zouden verkozen mandatarissen slechts één termijn (zes jaar) hun functie uitoefenen. Dat werd nog tijdens de verkiezingscampagne in stilte gewijzigd in twee termijnen.

2. Indien Holslag verkozen zou worden tot burgemeester, zou hij zijn job als lesgever aan de VUB opgeven, beloofde hij. Zodra hij burgemeester werd deelde hij echter mee nog steeds een "deeltijdse" job aan de VUB te zullen behouden.

Wie was gisteren aanwezig in de Canvas-studio voor "De Afspraak"? Inderdaad, Jonathan Holslag. En hoe werd hij aangekondigd? Inderdaad, als "Professor Internationale Politiek aan de VUB". Deze keer eens niet als China-expert.

3. Holslag beweerde dat mandatarissen geen "cumuls" zouden mogen samenvoegen. Op dit ogenblik  is hij burgemeester van Tienen, professor aan de VUB, lesgever aan de NATO, columnist voor De Morgen, columnist voor Knack, lid van enkele denktanks, commentator in tv-programma's zoals De Afspraak...

Jonathan Holslag is duidelijk een burgemeester met veel vrije tijd.

(Foto De Afspraak 20.01.2025)

De gedachte – Flow, om niet te missen

 Flow is een Lets-Frans-Belgische animatiefilm uit 2024, geregisseerd en mede geschreven door Gints Zilbalodis.

Wij zagen de film vandaag in de "antieke" filmzaal Cinéma l'Etoile de Jodoigne. Ongelooflijk: een ticket kost er amper 7 euro.

Opmerkelijk: er wordt geen woord gesproken in deze film. Dieren in animatiefilms spreken meestal zoals mensen. In Flow gedragen dieren zich zoals ze zich in het echt gedragen.

De gedachte – Poetin, Xi Jinping, Trump, Netanyahu...

Laten we er samen een weekend van rustig denken en analyseren van maken. Laten we nadenken over de persoonlijkheid en het streven van Poetin, Xi Jinping, Trump, Netanyahu... Kies maar... Wie zijn ze? Waarom doen ze wat ze doen? Wat willen ze ermee bereiken?

De gedachte – Over angst en beven

We leven in een vreemde wereld. Onze machthebbers vrezen een rijke autofabrikant met een eigen sociaal medium mèèr dan een Russische massamoordenaar die kernwapens bezit.

En dat een man die veroordeeld werd voor meerdere misdaden president van de VS wordt lijkt nu ook tot het normale te behoren.

 

De Gedachte – Ik ben geen kunstenaar

Ik ben geen kunstenaar. Alles is hobby. Kunstenaar ben je als je van je kunst tracht te leven. Ook als dat niet lukt. Denk aan Van Gogh. De stad Tienen telt geen enkele kunstenaar. De Tiense "kunstenaars" hebben een beroep (veel leraars) die in hun vrije tijd "kunstenaar" zijn. Hobbyisten dus... zoals ik.

Ik stel vast dat mijn blog bezoekers heeft uit de hele wereld... VS, Zweden, GB, NL en sinds gisteren ook Rusland. Hallo Poetin! Comment ça va?

De gedachte – Over mijn aangeboren misantropie

Mijn congenitaal verworven misantropie staat mijn wil om mijn diepste gedachten en prenten met u te delen niet in de weg. Ook al heb ik er niets mee te winnen. Hoogstens veel te verliezen. Misantropie is één van de meest deugdzame en aangename gevoelens als het een gevolg is van grondig sociologisch onderzoek en voor zover de misantroop normaal functioneert in de maatschappij.

 

De gedachte – Hou voldoende cash in reserve

Betaalsystemen in Scandinavië onder Russisch cybervuur. 

Aanvallen van Russische hackers leggen de betaalsystemen in onder meer Zweden en Finland plat. 

In Scandinavië was cash betalen zo goed als uitgestorven. Hoofdzakelijk draadloos betalen met de smartphone was ingeburgerd. Vele supermarkten, bioscopen, winkels, tuincentra weigerden al een hele tijd cash te aanvaarden. Daar komt nu verandering in. De overheid decreteert dat alle handelaars opnieuw cash moeten aanvaarden.

Aangeraden wordt een hoeveelheid cash geld in huis te bewaren voor het geval de betaalsystemen uitvallen door nieuwe cyberaanvallen.

De gedachte – DOORBRAAK : Karel van Eetvelt over de sociale zekerheid

 De afgrond blijkt aantrekkelijk

Karel Van Eetvelt: ‘Er moet dringend een forse mentaliteitsverandering komen.’

De enige echt duurzame remedie om op lange termijn een goed en duurzaam socialezekerheidssysteem te behouden is ervoor te zorgen dat er meer mensen participeren aan ons economisch verhaal. Langs die weg zouden zij dan ook solidair hun bijdrage kunnen leveren.

Net voor het jaareinde konden we opnieuw vaststellen dat het besef dat je eerst een taart moet bakken voor je ze kan verdelen, weg is bij een groot deel van onze bevolking. Een groot gemis.

Ontploffen

Ik herinner me mijn periode bij Unizo. Ik gaf toen een tweetal keer per jaar een uurtje les ergens in de laatste graad van een economische richting. Elke keer opnieuw stelde ik daar vast dat er, zelfs in een economische richting, geen aandacht werd besteed aan de basis van ons sociaaleconomisch model.

Als er al iets werd verteld over de sociale zekerheid was het vooral over de ‘rechten’, over het gebruik ervan. Het idee leefde dat de sociale zekerheid niet dient voor wie ze echt nodig heeft, maar dat ze eerder een systeem van rechten is waarop iedereen een beroep mag doen. Geen wonder dat dat systeem dreigt te ontploffen.

Ze doen geen enkele inspanning om even uit te leggen dat er misschien ook eerst solidair een taart moet worden gebakken

Als er al over de financiering van dat sociaal netwerk werd gesproken, keek iedereen naar ‘de anderen’. In het meest belaste land van de wereld wordt dan onmiddellijk gekakeld dat de sterkste schouders nog meer lasten moeten dragen.

Onze media kakelen lustig mee, want ‘dat is het woord van het volk’. Ze doen geen enkele inspanning om even uit te leggen dat er misschien ook eerst solidair een taart moet worden gebakken.

Kapitaal

Aan het einde van 2024 liet ik verstaan dat er ongetwijfeld hier en daar nog wat marge is om de allergrootste verdieners nog iets extra te laten bijdragen. Zeer snel wordt dan gekeken naar bijkomende lasten op kapitaal.

Alle voorstellen die daarover in het verleden de revue passeerden, waren vooral bijkomende belastingaanslagen op de hogere middenklasse. Dat is de groep die al veruit het meeste bijdraagt. Een niet onbelangrijk deel van het smalle vermogende toplaagje blijft vaak buiten schot. Niet het minst omdat vermogen zich niet laat afremmen door landsgrenzen.

Uiteraard moeten we proberen deze groep iets extra te laten bijdragen. Maar deze moeilijke oefening als alibi gebruiken om de brede laag van de bevolking te vrijwaren van de verplichting aan de arbeidsmarkt te participeren, is de tak van ons sociaal vangnet afzagen waar we op zitten.

Langdurig zieken

Dat het vooral daar de verkeerde richting uitgaat werd opnieuw pijnlijk duidelijk met de publicatie van de cijfers over de langdurig zieken. In de private sector zit nu al meer dan een half miljoen mensen meer dan een jaar langdurig ziek thuis. Zij leven dus van een uitkering.

Als we het overheidspersoneel dat langdurig ziek thuis zit of na langdurige ziekte vervroegd met pensioen gaat erbij tellen, worden de cijfers nog schokkender.

De vele pogingen om mensen met de zachte hand terug naar de arbeidsmarkt te begeleiden, bleken zinloos. Een deel van die ‘steunmaatregelen’ kost zelfs een pak meer dan het positieve effect van het aantal mensen dat erdoor terug naar de arbeidsmarkt is gegaan.

Blijkbaar leeft in het hoofd van veel Belgen nog altijd het idee dat het ok is onbeperkt van een uitkering te kunnen genieten

Blijkbaar leeft in het hoofd van veel Belgen nog altijd het idee dat het ok is onbeperkt van een uitkering te kunnen genieten. Je hoort zelfs mensen, die enkele decennia van een ziekte-uitkering geleefd hebben, onbeschroomd zeggen dat ze, eens met pensioen, met plezier iets bijna belastingvrij zullen bijverdienen.

Plots blijken zij in staat om nog aan de slag te gaan. Zolang ze — uiteraard — maar geen bijdrage moeten leveren aan het sociaal systeem waar ze zelf jarenlang van hebben genoten.

Afgrond

Een maatschappij die dit soort gedrag tolereert heeft maar één toekomstperspectief: dat van de afgrond. Er moet dringend een forse mentaliteitsverandering komen.

Om opnieuw keihard duidelijk te maken dat welvaart en welzijn in een solidaire samenleving op lange termijn maar mogelijk zijn als mensen hard werken, als zij hun verantwoordelijkheid nemen en als ze niet bij de minste tegenslag wegvluchten maar terugvechten.

Laat ons hopen dat we geen oorlog op het volledige Europese grondgebied nodig hebben om die mentaliteitsverandering te realiseren.

p.s. Eind december 2023 waren 526.000 mensen in ons land langduring ziek. Werknemers, zelfstandigen, werklozen... Allen meer dan een jaar "ziek" thuis. Door artsen arbeidsongeschikt verklaard. Door de mutualiteiten als invalide erkend. Het cijfer voor 2024 komt later.

De Gedachte – Op de eerste dag van het nieuwe jaar

Voor mijn familie, voor allen die me lief zijn – u ook die dit leest – en voor mezelf wens ik maar één ding: dat allen gezond blijven. Dan wordt het ongetwijfeld weer een boeiend jaar en kan ik voor de tijd die me hier in deze woelige wereld nog gegund is, wat schilderijtjes maken. 

(Aquarel, Tienen... een beetje mooier gemaakt dan het in werkelijkheid is... waarom zou je anders schilderen?)

De gedachte – Oud-president Jimmy Carter overleden

Oud-president Jimmy Carter is afgelopen zondag 29 december overleden. Hij was 100 jaar en overleed aan kanker.

Hij stond bekend als een goed mens en vredesstichter die voor zijn inspanningen om de wereld beter te maken onderscheiden werd met de Nobelprijs.

Uit Wikipedia: Carter begon zijn carrière als officier bij de onderzeedienst van de Amerikaanse marine en werd nadien agrariër van beroep. Hij was eigenaar van een pindaplantage in Georgia en diende van 1971 tot 1975 als gouverneur van die staat. Hij stelde zich namens de Democraten kandidaat voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1976 en versloeg de zittende president, de Republikein Gerald Ford. In de presidentsverkiezingen van 1980 werd Carter verslagen door de Republikeinse kandidaat Ronald Reagan.

Na zijn presidentschap zette Carter zich in als activist en schreef hij meer dan twintig boeken.

De gedachte – Aan allen wens ik een vredevol, gezond en aangenaam 2025

Herinneringen... Aan het eind van het jaar kijken velen graag terug naar wat voorbij is. Een soort innerlijke, geestelijke geschiedschrijving. Was 2024 een goed jaar? Maar op hetzelfde moment lijken we ook vooruit naar het nieuwe jaar. Ik wens u allen het beste en voor diegenen onder u die tekenen en schilderen hoop ik dat 2025 een productief jaar wordt.

Aquarel, Leuven

De gedachte – Het jaar is om... We zitten al zeven maanden zonder regering

Aan de verkiezingen van 9 juni afgelopen jaar deden wij niet mee. We verbleven in Brienz in de buurt van Interlaken Zwitserland. Een prachtige streek om er vakantie te houden. Hoewel het woord vakantie voor een koppel met pensioen wat gek klinkt. We zijn het hele jaar door met vakantie.

De verkiezingen dus... Sinds 9 juni zijn een aantal coalitiepartners aan het onderhandelen om een federale regering te vormen en een beleidspakket samen te stellen waarin iedere deelnemende partij aan zijn trekken komt. Dat lukt al zeven maanden lang niet.

Het is bij alle verkiezingen telkens idem dito. Coalitiepartners vinden is makkelijk. Is de teller van de breuk als het over wiskunde zou gaan. Maar de noemer? Die vinden ze niet. Wat mij tot mijn besluit brengt: het systeem deugt al lang niet meer en moet vervangen worden door "iets" anders. 

Hoewel ons land vol politicologen en grondwetspecialisten loopt die dikbetaald aan onze universiteiten het goede weer uitmaken, is er nog geen enkele die met een voorstel kwam.

Misschien krijgen we in januari een nieuwe federale regering. Misschien.

De gedachte – Is Facebook een verslavend medium?

We stelden de vraag aan ChatGPT en kregen een antwoord dat in grote mate overeenkomt met wat eerder in tal van krantenartikelen verscheen.

Is Facebook een verslavend medium? ChatGPT antwoordde op deze eenvoudige vraag letterlijk:

Ja, Facebook kan verslavend zijn voor sommige mensen. Dit komt door de manier waarop het platform is ontworpen om gebruikers betrokken te houden. Hier zijn een paar redenen waarom Facebook als verslavend kan worden ervaren:

1. Sociale beloningen

• Likes, reacties en shares geven een gevoel van waardering en bevestiging, wat dopamine vrijmaakt in de hersenen. Dit kan ervoor zorgen dat mensen steeds opnieuw hun feed controleren.

2. Onbeperkte scrollfunctie

• Het "infinite scroll"-ontwerp zorgt ervoor dat gebruikers zonder duidelijke stop door hun feed blijven bladeren, wat kan leiden tot overmatig gebruik.

3. FOMO (Fear of Missing Out)

• Gebruikers voelen vaak de drang om continu in te checken om geen belangrijke updates of gebeurtenissen te missen.

4. Persoonlijk aangepaste inhoud

• Het algoritme van Facebook is ontworpen om inhoud te tonen die aansluit bij de interesses en voorkeuren van gebruikers, waardoor ze langer blijven hangen.

5. Gemakkelijk beschikbare notificaties

• Pushmeldingen trekken gebruikers terug naar de app, zelfs als ze niet van plan waren deze te openen.

Hoe hiermee om te gaan?

Als je merkt dat Facebook een te grote rol speelt in je dagelijks leven, kun je het gebruik beheersen door:

• Notificaties uit te schakelen of te beperken.
• Tijdslimieten in te stellen op je apparaten.
• Periodiek een social media detox te proberen.
• Bewuster te zijn van je gebruikspatronen en de reden waarom je Facebook opent.

 

De gedachte – Bijna een week zonder Facebook...

...en niets gemist. Geen Facebook gebruikt omdat ik mijn account verwijderde. Heb ik inmiddels wat gemist? Neen.

Facebook is voor mij nooit een nieuwsbron geweest zoals voor vele gebruikers die zelden een krant lezen of de nieuwsuitzendingen op de tv niet volgen.

Facebook is zoals ik jaar na jaar vaststelde een kwestie van "lonken en pronken". Zoals mensen in de dorpen van lang geleden elkaar begluurden van achter hun gordijn of van achter de haag rond de tuin, begluren ze elkaar vandaag op Facebook.

Mensen vragen zelf om op Facebook begluurd te worden door het plaatsen van posts over hun vakantie, hun familiebijeenkomsten, over de restaurants die ze bezoeken, over hun nieuwe auto, hun politieke overtuiging, enz. Ze willen de wereld laten zien wie ze zijn. Ze willen via Facebook hun identiteit vorm geven en bevestigen: "Kijk dan toch naar wat ik doe en wie ik ben!"

Zelfs mensen die niets te vertellen hebben, kunnen op Facebook hun zeg doen. Wanneer ze na het plaatsen van een post enige "leukjes" krijgen van de glurende medemens is dat telkens niet meer of minder dan een (verslavend) shotje dopamine, het gelukshormoon.

Soms grenst wat gebruikers plaatsen aan een vorm van narcisme. Een lokaal handelaar in Tienen bestond het een fotoreportage van een wandeling te plaatsen die hij gemaakt had. Van de twaalf foto's die het wandelparcours moesten in beeld brengen waren er zes "selfies". Waarom in vredesnaam neem je tijdens een wandeling zes foto's van jezelf en waarom wil je die persé aan de wereld tonen?

Ikzelf had aan de ene kant de groepspagina "Gazet van Tienen" en aan de andere kant mijn persoonlijke profiel. Over mezelf gaf ik op dat persoonlijke account zo weinig mogelijk prijs. Ik heb er nooit foto's van mijn gezin of mijn vakanties gepost. Alleszins nooit terwijl ik op vakantie was. Hoogstens een landschapsfoto achteraf. 

De groepspagina "Gazet Van Tienen" had rond de 3.000 lezers en bracht lokaal nieuws, duiding en analyse. Na 17 jaar – eerst op mijn website, daarna op Facebook – is aldus "mijn privégazet" verdwenen zodat ik me met andere dingen kan bezighouden.

De gedachte – De oorlog is al een tijdje bezig...

Ik citeer oud-kolonel Roger Housen over de manier waarop wij op dit ogenblik met Rusland en China oorlog voeren:

"We worden constant aangevallen. Russische en Chinese trollenfabrieken op de sociale media ruien de boel op. Onze gezondheidssystemen liggen onder vuur. Een paar jaar geleden legden Russische hackers een ziekenhuis in Beieren plat. De patiënten moesten uit de operatiekamers worden gehaald, omdat niks meer werkte. 

In Zweden, Polen en Duitsland zijn waterzuiveringsstations gehackt, waardoor het drinkwater niet meer veilig was en eerst gekookt moest worden. 

Een paar jaar geleden zijn een paar grote Duitse seinhuizen gesaboteerd, waardoor de helft van het spoorwegnet buiten gebruik werd gesteld. 

In Tsjechië en Polen werden de signalisatiesystemen van de spoorwegen onklaar gemaakt, waardoor ook daar de treinen niet meer konden uitrijden.”

Migranten worden geïnstrumentaliseerd. Wit-Rusland stuurde er tussen 1 januari en midden oktober 26.000 de grens over naar Polen.

Verkiezingen en referenda worden gemanipuleerd, of er zijn minstens pogingen daartoe. En dan heb ik het nog niet over moordpogingen, gijzelingen, … 

Niet lang geleden ontploften bij de koeriersdienst DHL pakjes in Leipzig en Birmingham. Net voordat ze met een burgervlucht naar Canada zouden worden gevlogen. Zo kan ik nog wel even doorgaan.”

Nu zou ik van Roger Housen ook nog willen vernemen wat wij Rusland en China aandoen. Of zijn wij makke lammetjes waar de computer nog moet worden uitgevonden en IT een soort science fiction is die alleen in de fantasie van romanschrijvers leeft.

De gedachte - Kerstmis & Nieuwjaar

Er kwam daarstraks een onwelvoeglijke gedachte bij me op. Namelijk dat de eindejaarsfeesten weinig verschillen van Allerheiligen. Ik bedoel dat veel mensen maar één keer in het jaar een bezoek brengen aan het kerkhof om hun overleden familieleden te herdenken. Zo ook gaan ze maar één keer in het jaar op bezoek bij hun nog niet overleden familieleden om ze een gelukkig nieuwjaar te wensen. Kwestie van het evenwicht tussen de doden en de levenden in ere te houden. Ja, ik pleit schuldig.

De gedachte - Kerstmis 2024 - Laat de kinderen leven

Het is 24 december 2024, de dag voor Kerstmis. Ik weet niet goed wat ik over Kerstmis moet schrijven zonder in clichés te vervallen. Dat Kerstmis het feest van de vrede is? Neen toch...

Kerstmis is al lang geen feest meer maar de herdenking van de geboorte van een man  die aan de basis lag van een wereldgodsdienst. Maar een feest van de vrede? 

Tijdens het zogezegde vredesfeest gaan de oorlogen door. Terwijl devotelijke gelovigen straks in de middernachtsmis de geboorte van hun Heiland herdenken, sterven er tegelijkertijd kinderen in Soedan, Gaza, Libanon, Oekraïne, Congo, Syrië en wie weet waar nog elders...

Wat er door de jaren heen allemaal op een 24ste december gebeurde vind je hier op deze link. 
 

De gedachte – Anil Ramdas 1958-2012

Dit citaat van Anil Ramdas schoot me te binnen nadat in Tienen in 2024 de onbekende Jonathan Holslag een eigen lokale partij oprichtte en meteen tot burgemeester werd verkozen.

Hoewel nog maar twee jaar in Tienen neergestreken haalde zijn partij meteen 31% van de stemmen.

De perceptie dat iedereen hem wél kende en zelfs goed kende kwam omdat hij als docent aan de VUB in 2024 zomaar even 31 keer in de huiskamers op bezoek kwam in Terzake en de Afspraak, twee duidingprogramma's van de VRT.

De VRT berekende dat Holslag in '24 meer zend- en spreektijd kreeg dan de bekende klasbakken Decroo, De Wever, Rousseau...

De onbekende Holslag werd aldus in Tienen een "Bekende Vlaming" een "jongen van  bij ons" en pakte stemmen af van alle partijen maar vooral van het Vlaams Belang dat in juni de verkiezingen in Tienen overrompelend won maar voor de gemeenteraadsverkiezingen van oktober veel van haar foertstemmers naar Holslags partij DURF zag overlopen.

Zo koos een grote groep inwoners van Tienen voor een man van wie ze niets wisten, die ze niet kenden, met wie ze nooit hadden gesproken, die geen ervaring had met het besturen van een stad en van wie de ploeg kandidaat-mandatarissen allen amateurs in het vak waren.

De gedachte – Een bijzondere dag...

Het is vandaag 23 december 2024, een bijzondere dag. Ik doorbreek wat door sommige gebruikers van Facebook als een verslaving wordt ervaren. Soms zonder het zelf te beseffen.

In 2007 lanceerde ik een website met een internetkrant die berichten over mijn eigen streek en Tienen verspreidde. Facebook was op dat ogenblik in België nog niet doorgebroken. Die lokale online "gazet" was de eerste in mijn streek. De nationale kranten volgden pas later met online berichten.

Na enkele jaren stapte ik over naar Facebook en publiceerde de online krant verder als een groepspagina met als titel "Gazet van Tienen".

Met enkele korte onderbrekingen en titelwijzigingen bleef ik die krant tot nu uitgeven. Enkele weken geleden stopte ik er definitief mee. Echter... 

Naast de krant heb ik als hobbyist altijd getekend, aquarel geschilderd, foto's gemaakt, gedachten genoteerd, versjes geschreven... Ook deze productie vond een weg naar "Gazet van Tienen" en vele groepsleden beleefden er pret aan. Ik begin deze blog zodat ieder die het wil, mijn publicaties kan volgen.

Hartelijke groeten,

Pieter Dewever