In januari 2023 telde ons land 11.697.557 inwoners. In januari 2024 waren het er 11.763.650 of zowat 66.000 meer.
Aangezien het aantal geboorten in België te laag is om de oorspronkelijke bevolking te doen groeien – het reproductiecijfer is amper 1,4 – is het duidelijk dat de groei van de bevolking aan de migratie moet worden toegeschreven.
In hetzelfde jaar 2024 vroegen net iets minder dan 40.000 migranten in ons land asiel aan. Een nieuw record.
Kunnen we zo voortgaan? Neen.
Een land, ieder land, is beperkt in zijn mogelijkheden qua groei (van de bevolking). De draagwijdte hangt af van een groot aantal factoren: oppervlakte, leeftijdsstructuur, grondstoffen, werkzaamheidsgraad, economie, landbouw, klimaat...
Om van een gezonde samenleving te kunnen spreken, is het noodzakelijk te bepalen hoeveel mensen samen in een geografisch afgebakend gebied (België) kunnen verblijven. Daarom moet een democratisch gekozen regering bepalen welk streefdoel er qua bevolkingsaantal kan toegepast worden.
Is er in België plaats voor 12 miljoen mensen? Voor 13 miljoen? 14 miljoen? Meer? Het antwoord op die vraag moet ons allen bezig houden.
Hoewel migratie noodzakelijk is om de West-Europese samenleving in stand te houden, is het eveneens duidelijk dat de migratie aan strikte normen moet onderworpen worden. Hoeveel nieuwe inwoners willen we ieder jaar tot het grondgebied van België toelaten?
Hoe zorgen we ervoor dat het gewenste aantal migranten niet wordt overschreden? Aan welke eisen qua afkomst en achtergrond moeten migranten voldoen om als nieuwe inwoners te worden aanvaard en wie sluiten we uit? Want tegenover inclusie staat ook exclusie.